Καλοήθεις Παθήσεις Ήπατος

Οι καλοήθεις αλλοιώσεις του ήπατος είναι σχετικά σπάνιες και περιλαμβάνουν

τόσο αλη­θείς νεοπλασματικές όσο και αναγεννητικές – υπερπλαστικές ογκόμορφες εξεργασίες οι συνη­θέστερες των οποίων είναι: το ηπατοκυτταρικό αδένωμα (καλοήθης επιθηλιακός όγκος), η ε­στιακή οζώδης υπερπλασία, η οζώδης αναγεννητική υπερπλασία, το σηραγγώδες αιμαγγείωμα και οι απλές κύστεις. Ειδικότερα η εστιακή οζώδης υπερπλασία και το ηπατοκυτταρικό αδένω­μα παρατηρούνται υπό μορφή μάζας σε ένα κατά τα άλλα φυσιολογικό ηπατικό παρέγχυμα, σε αντίθεση με την οζώδη αναγεννητική υπερπλασία η οποία εμφανίζεται λιγότερο συχνά σαν τέτοια, σε κλινικό τουλάχιστον επίπεδο.

Στη πλειονότητα τους οι ασθενείς είναι ασυμπτωματικοί και μόνον η παρουσία έντονων κλι­νικών συμπτωμάτων, η υπόνοια κακοήθειας ή ο κίνδυνος εξαλλαγής της αλλοίωσης, αποτελούν ενδείξεις για θεραπευτική αντιμετώπιση.

Οι αλλοιώσεις αυτές συχνά παριστούν διαγνωστικά διλήμματα τόσο κλινικά όσο και ακτινο­λογικά, επιπλέον δε σε αρκετές περιπτώσεις το υλικό της βιοψίας μπορεί να μην διαφέρει από το φυσιολογικό ηπατικό παρέγχυμα ή να μην περιλαμβάνει επαρκή στοιχεία για το διαχωρι­σμό των αλλοιώσεων μεταξύ τους. Χάρις όμως στις εξελιγμένες απεικονιστικές μεθόδους και στη χρήση της ανοσοϊστοχημείας, η διάγνωση τελικά είναι δυνατή σε ένα ικανό ποσοστό ασθε­νών, μετά από βιοψία της αλλοίωσης (core needle biopsy).

Στις υπόλοιπες περιπτώσεις απαι­τείται σφηνοειδείς εκτομή ή χειρουργική αφαίρεση αυτής. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην αναγκαιότητα επικοινωνίας του Παθολογοανατόμου με τον υπεύθυνο για τον α­σθενή κλινικό γιατρό, ώστε να υπάρχουν επαρκείς πληροφορίες για την τεκμη­ρίωση της ορθής διάγνωσης.